Ale to wrażenie może stać się pułapką. Zachowując te przedmioty w stanie nienaruszonym, czasami opóźniamy akceptację straty. Zamrażają one wspomnienia, zakotwiczają nas w przeszłości i komplikują żałobę. Dla dzieci i wnuków odziedziczenie tych przedmiotów może stanowić mimowolne obciążenie emocjonalne .
Czasami piękniej jest przekształcić element garderoby w coś innego: poduszkę, torbę, przedmiot symboliczny. Albo oddać go potrzebującym – głęboko ludzki gest dzielenia się .
Ulubione przedmioty: między przywiązaniem a zależnością emocjonalną
Może to być zniszczona książka, stary zegar lub biżuteria na półce. Te przedmioty były niezwykle cenne dla osoby zaginionej. Jednak ciężar emocjonalny może być trudny do zniesienia dla tych, którzy pozostali.
Zachowanie jednej czy dwóch rzeczy, które wybrałeś sercem, może być pocieszające. Jednak nagromadzenie materialnych wspomnień czasami tworzy zamrożoną oazę , w której trudno żyć na co dzień. Te relikwie mogą wdzierać się do naszych przestrzeni i utrudniać nam pełne życie tu i teraz.
Przekazywanie życia nie polega na wypełnianiu domu przedmiotami, ale na dzieleniu się wartościami, historiami i trwałymi więziami .
Buty: spaceruj ze wspomnieniami… albo pozwól im odejść
Te symboliczne buty opowiadają o krokach, ścieżkach i podróżach. Ale nie zawsze są najlepszym nośnikiem wspomnień.
Poza aspektami praktycznymi (noszenie, higiena, dopasowanie stopy), przedmioty te pozostają głęboko osobiste. A noszenie butów po zmarłej osobie może mieć czasem ogromne znaczenie, zwłaszcza dla młodych ludzi, którzy postrzegają to jako ciche zaproszenie do pójścia w jej ślady .
Dając naszym bliskim nowe buty, dajemy im możliwość swobodnego wyboru własnej ścieżki .
Kapelusze: bardziej symboliczne niż myślisz
Kapelusz może wydawać się nieszkodliwy. Często jednak ucieleśnia część tożsamości: osoba go nosząca wyraża część siebie, swój styl i codzienne życie. Noszenie takiego elementu może stać się ciągłym przypomnieniem o nieobecności , a nawet rozbudzić tlące się emocje.
