Innitus – czyli percepcja dźwięku (takiego jak dzwonienie, brzęczenie lub syczenie) przy braku zewnętrznego źródła – nie jest jedynie problemem ucha; jest on ściśle związany z dźwiękiem.

Może dotyczyć jednego lub obu uszu, a dźwięk może być stały lub przerywany, głośny lub cichy, a jego nasilenie może być różne – od lekko uciążliwego po trudny do wyizolowania.

Szumy uszne mogą mieć głęboki wpływ na mózg, zwłaszcza gdy są przewlekłe lub nasilone. Chociaż szumy uszne zaczynają się w uszach, ich uporczywa percepcja i wpływ wynikają głównie ze sposobu, w jaki mózg reaguje i adaptuje się do nieprawidłowych sygnałów.

Jak szum uszny wpływa na mózg:

1. Zmiana w przetwarzaniu audytu

Mózg próbuje zrekompensować utratę lub ograniczenie bodźców docierających do ucha (np. z powodu utraty słuchu).

Kompensacja ta powoduje nadaktywność kory słuchowej, co może prowadzić do ciągłego odbierania dźwięków fantomowych (dzwonienia, brzęczenia, syczenia itp.).

2. Zaangażowanie obszarów mózgu innych niż słuchowe