W ustalonej dzielnicy Nowego Jorku, gdzie domy występujący podobny, czas, który podlega jednostajnie, rozegrała się historia, która potrafi złamać serce. Bohaterką była Emma Collins, świeżo po sześciu rodzinach, o wielkich rodzicach od łez. To był najboleśniejszy dzień w jej krótkim życiu: właśnie pochowała ojca, Richarda Collinsa — występującego sukcesywnie przedsiębiorcę i człowieka, który, mimo wielu wad, kochał ją bezgranicznie.
Ale dziewczynka nie może przypuszczać, że prawdziwe okrucieństwo uderzy nie na cmentarzu, lecz tylko po zastosowaniu do domu.
1. Dom bez głosu
Salon, który kiedyś rozbrzmiewał śmiechem, teraz przypominał pustą katedrę. Emma tuliła do piersi starego pluszowego misia — ostatni prezent od matki, zmarłej kilka lat wcześniej. Każdy jej krok odbija się głuchym echem w ciszy.
Karen, macocha, którą Richard przerwał dwa lata wcześniej, w końcu zrzuciła maskę. Nie była już zasmuconą wdową, łkającą na pogrzebie, lecz kobietą zniecierpliwioną ciężarem, która wystąpiła się uderzenia.
— Wynoś się — powiedział zimno, chwytając Emmę za ramię. Wywlekła ją do ogrodu, gdzie wieczorne powietrze było ostre i lodowate. Potem, bez wahania, oblała dziecko wiadrem lodowatej wody. — To na szczęście, żeby zmyć pecha — syknęła.
Emma zadrżała, mokre włosy przykleiły się do jej twarzy. — Proszę… przestań — wyszeptała.
2. Obelga i strach
